บทความตื่นรู้

อะไรบ้างที่ “ไม่ใช่รัก”ดร.เมธา หริมเทพาธิป ความพึงพอใจ ไม่ใช่รัก ความติดอกติดใจ ไม่ใช่รัก ความเพลิน (นันทิ) ไม่ใช่รัก ความพยายามเอาอกเอาใจ ไม่ใช่รัก ความถูกสเปค ตรงจริต ไม่ใช่รัก ความติดในรูปลักษณ์ ไม่ใช่รัก ความมีเสน่ห์เย้ายวน ไม่ใช่รัก ความโหยหา ไม่ใช่รัก การอยากเอาชนะ ไม่ใช่รัก ความรู้สึกเหนือกว่า ไม่ใช่รัก ความรู้สึกต่ำต้อย ไร้ค่า ไม่ใช่รัก การอยากมีคุณค่า ไม่ใช่รัก การอยากครอบครอง ไม่ใช่รัก การติดในความรู้ความสามารถ ไม่ใช่รัก ความเบื่อหน่าย ไม่ใช่รัก ความเร่าร้อนในราคะ ไม่ใช่รัก ความหลงใหล ไม่ใช่รัก ความใคร่ ความกำหนัด ไม่ใช่รัก ความตื่นเต้นในเซ็กส์ ไม่ใช่รัก แรงดึงดูดทางเพศ ไม่ใช่รัก ความกลัวที่จะเสียเปรียบ ไม่ใช่รัก ความอยากได้รางวัล ไม่ใช่รัก ความรู้สึกอกหัก ไม่ใช่รัก ความยึดติดในรัก ไม่ใช่รัก […]

สรรพสิ่งคือแสงแห่งหนึ่งเดียว เราคือใบไม้ ต้นเดียวกัน เราคือลูกคลื่น ทะเลเดียวกัน We are the leaf of one tree. We are the wave of one sea. ท่าน ติช นัท ฮันห์ เพราะทุกชีวิตย่อมเป็นจิตเดิมแท้ คือมีจิตอันบริสุทธิ์มาตั้งแต่แรก ทั้งสัตว์ใหญ่น้อย ไปจนถึงมนุษย์ ไม่แตกต่างกัน ความแตกต่างทั้งหลายเกิดขึ้นเมื่อจิตนี้จะถูกห่อคลุมด้วยความไม่รู้ ทำให้เราคิดผิด ๆ เอาเองว่า เราแตกต่างจากคนอื่น เราใหญ่ที่สุด สุดท้ายก็นำเราไปสู่การสร้างกรรม การเบียดเบียนเอารัดเอาเปรียบกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ธรรมชาติแห่งจิตเดิมแท้ของเราเป็นสิ่งที่ไม่มีความหมายแห่งความเป็นตัวตน เป็นความว่าง เป็นสิ่งที่มีอยู่ในทุกหนแห่ง สงบเงียบ และไม่มีอะไรเจือปน เป็นความสันติสุขที่ไม่มีสิ่งใดเปรียบ ดังนั้น เมื่อใดที่เราลืมตา “ตื่น” ขึ้นมาเมื่อนั้นเราจะเห็นจิตแห่งพุทธะที่มีอยู่ในตัวเราได้เอง เห็นความเป็นเช่นนั้นเอง.. จิตนี้คือรากแก้วของทุกสิ่ง ถ้าเธอเข้าใจธรรมชาติจิต มันก็เข้าใจทุก ๆ สิ่งไปด้วย คล้าย ๆ กับรากของต้นไม้ […]

แก่นคำสอนหลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ รู้สึกตัว…เห็นความคิด รูปกายนี้ มันเคลื่อนมันไหวอยู่เรื่อยๆ ไม่เคยหยุดนิ่ง ตราบเท่าที่ยังมีชีวิตอยู่ มันจะเคลื่อนไหวโดยวิธีใดก็ให้รู้ ผมเลยเอามาทำเป็นจังหวะ ทำจังหวะ : ยกมือเข้า เอามือออก ยกมือไป เอามือมา ฯลฯ เพื่อเป็นการเรียกร้องให้มีสติมั่นคงอยู่กับรูปกาย อย่างนี้ ตลอดไปถึงจิตใจคิดนึก สองอันนี้เป็นเชือกผูกสติเอาไว้ เมื่อความคิดเข้ามา เราเห็น-รู้ กำมือ เหยียดมือ ยกไป ยกมา นี้ก็รู้ แต่ไม่ต้องเอาสติมาจ้องตัวนี้ อย่าเอาสติมาคุมตัวนี้ ให้เอาสติไปคุมตัวความคิด คำว่า “ไปคุม” คือ ให้คอยดูมัน ดูไกลๆ ดูสบายๆ อย่าไปดูใกล้ๆ มันจะเป็นการเพ่ง ไม่เป็นมัชฌิมา จึงว่า – ทำใจไว้เป็นกลางๆ พอมันคิดปุ๊บ – ทิ้งไปเลย เพียงเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของจิตใจ อย่าไปบังคับจิตไม่ให้คิด อย่าไปพยายามป้องกันหรือกำจัดความคิด คนส่วนใหญ่ต้องการทำจิตใจให้สงบ เขาเหล่านั้นไม่ต้องการให้จิตใจคิด นั่นเป็นความเข้าใจของคนอื่น แต่ในทัศนะของข้าพเจ้าแล้ว เราควรปล่อยให้จิตใจนึกคิด ยิ่งมันคิดมากเราก็ยิ่งรู้ การเฝ้าดูความคิดโดยไม่พยายามไปทำหรือจัดการอะไรกับมัน […]

รู้ – ตื่น – เบิกบาน รู้…เพราะเห็นตามความเป็นจริงตื่น…เพราะเข้าใจและเข้าถึงความไม่มีตัวตนที่แท้เบิกบาน…เป็นสุข เพราะเข้าถึงอิสรภาพที่อยู่เหนือการเกิดและการตาย รู้ หรือ สภาวะของจิตเดิมแท้ จะมีลักษณะที่สำคัญอยู่ 3 ประการ ได้แก่ รู้ (Mindfulness) คือ อาการรู้ที่มีแต่เดิมโดยธรรมชาติ เป็นการรู้เห็นตามความเป็นจริง ที่เป็นไปเองโดยธรรมชาติ โดยปราศจากการบังคับควบคุม เป็นการรู้ในปัจจุบันขณะอยู่ตลอดเวลา โดยไม่มีความเป็น “เรา” เข้าไปเจือปนหรือบังคับกดดัน ไม่ใช่ผลของการพยายามที่จะรู้สึกตัว แต่เป็นสภาวะรู้ที่มีอยู่แล้วโดยสมบูรณ์ตามธรรมชาติ เรียกว่าตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา โดยไม่มีการยึดมั่นในตัวตนของผู้ตื่น ตื่น (Awareness, Alertness, Awakening) คือ สภาวะตื่นตัวต่อสัจธรรมความจริง เป็นอาการเข้าใจและแจ้งชัดตระหนักรู้ต่อสัจธรรมที่มีอยู่แล้วในธรรมชาติ อันเป็นผลจากการรู้ตามธรรมชาติที่มีอยู่ เป็นสภาวะแห่งปัญญาที่สมบูรณ์ เบิกบาน(Freedom, Peace, Enlightenment) คือ สภาวะแห่งความเป็นอิสระ บริสุทธิ์ เบิกบาน เพราะปราศจากการครอบงำโดยความเป็นเรา อันเป็นผลมาจากความเข้าใจในสภาวะสัจธรรมที่มีอยู่ตามธรรมชาติ แล้วไม่มีการยึดติดผูกพันอยู่กับสิ่งใด ๆ ทั้งสิ้น จากหนังสือ หัวใจตื่นรู้ Photo by Austin Schmid on Unsplash

นิยายที่เป็นเสมือนกุญแจเปิดประตูไปสู่การค้นพบคำตอบที่แท้จริง จากภายในของคุณเอง

โปรดเรียกฉันด้วยชื่อฉันที่แท้จริงติช นัท ฮันท์ อย่าพูดว่าฉันจะจากไปในวันพรุ่งนี้แม้แต่วันนี้ ฉันยังคงกำลังเดินทางมาถึงดูให้ลึกสิ ทุกวินาทีที่ฉันกำลังมา เป็นดอกตูมบนกิ่งก้านแห่งฤดูใบไม้ผลิเป็นนกน้อยที่ปีกยังบอบบาง กำลังหัดขับขานอยู่ในรังใหม่เป็นหนอนผีเสื้อ ณ ใจกลางของดอกไม้เป็นอัญมณีที่ซ่อนตนอยู่ในศิลา ฉันยังคงมาถึงเพื่อหัวเราะและร้องไห้เพื่อกลัวและเพื่อหวังจังหวะแห่งหัวใจของฉันคือการเกิดและการตายของชีวิตทั้งหลาย ฉันคือแมลงเม่าที่เปลี่ยนรูปกายบนผิวน้ำและฉันคือนกที่โฉบลงเพื่อกลืนกินแมลงเม่านั่นฉันคือกบกำลังแหวกว่ายอย่างเบิกบานในบึงน้ำใสและฉันคืองูที่กินกบเป็นอาหารอยู่เงียบๆ ฉันคือเด็กในอูกันดา มีเพียงหนังหุ้มกระดูกขาของฉันผอมบางราวลำไผ่ และฉันคือพ่อค้าอาวุธผู้กำลังขายอาวุธแห่งความตายแด่อูกันดา ฉันคือเด็กหญิงสิบสองขวบ ผู้ลี้ภัยอยู่ในเรือลำน้อยผู้ทิ้งกายของตนลงในมหาสมุทรหลังจากถูกข่มขืนโดยโจรสลัด และฉันคือโจรสลัดหัวใจของฉันยังไม่สามารถในการเห็นและรัก ฉันคือสมาชิกแห่งคณะบริหารสูงสุดของพรรคคอมมิวนิสต์ผู้มีอำนาจอยู่ในมืออย่างล้นเหลือและฉันคือชายที่ต้องจ่ายหนี้เลือดของตนแก่ผู้คนของฉันที่กำลังตายอย่างช้าๆในค่ายบังคับแรงงาน ความเบิกบานของฉันดุจดังฤดูใบไม้ผลิด้วยความอบอุ่น มันทำให้หมู่มวลดอกไม้ผลิบานทั่วทั้งโลกความเจ็บปวดของฉันประหนึ่งสายธารแห่งน้ำตาด้วยความกว้างใหญ่ มันท่วมท้นมหาสมุทรทั้งสี่ โปรดเรียกฉันด้วยชื่อฉันที่แท้จริงเพื่อฉันสามารถยินเสียงร้องไห้และเสียงหัวเราะของตนในขณะเดียวกัน เพื่อฉันสามารถเห็น ว่าความเบิกบานและความเจ็บปวดคือหนึ่งเดียวกัน โปรดเรียกฉันด้วยชื่อฉันที่แท้จริงเพื่อฉันสามารถจะตื่นขึ้นและประตูแห่งดวงใจของฉันจะได้เปิดไว้ ประตูแห่งความกรุณา– ติช นัท ฮันท์ Photo By เพจ หมู่บ้านพลัมไทย

เราและสรรพสิ่งล้วนเป็นหนึ่งเดียวกัน คือ ไม่มีทั้งผู้รู้และสิ่งที่ถูกรู้ มีแต่อาการรู้ ไม่มีผู้รู้ หลอมรวม สืบต่อกัน เหลือเพียงความว่างเปล่า