>การจะได้คลื่นความถี่ด้านบวกนั้น ต้องทำผ่านจิตสำนึกที่ทำแบบไม่มีวัตถุประสงค์อื่นใดแอบแฝง เช่น การให้สิ่งของกับใครสักคนต้องเป็นการให้ที่บริสุทธิ์ใจ ปรารถนาให้ผู้รับมีความสุข ไม่ใช่ให้เพื่อตัวเองมีความสุขหรือได้บุญขึ้นสวรรค์

>วิธีการที่ธรรมชาติทำให้เกิดคลื่นความรักขึ้นมา คือ การเกิดภัยธรรมชาติ หรือเกิดการตายของสัตว์จำนวนมาก เหตุการณ์เหล่านี้เป็นเสมือนเงื่อนไขที่กระตุ้นให้มนุษย์เรียนรู้ที่จะช่วยเหลือผู้อื่นที่ได้รับผลกระทบจากภัยธรรมชาติ เริ่มให้ความสำคัญกับปัญหาสิ่งแวดล้อมมากขึ้น

> ความรัก มี 4 ระดับ
ระดับที่1 มอบความรักให้คนที่ด้อยกว่าเรา เช่น ใครสักคนไปพบกับคนหรือสัตว์ที่กำลังอดอยาก หิวโหยเขาจะสามารถหยิบยื่นความช่วยเหลือให้อย่างง่ายดาย เพราะเห็นว่าเขากำลังแย่กว่าเรา

ระดับที่ 2 มอบความรักให้คนที่เสมอกับเรา คนระดับนี้พบเจอได้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน เพื่อนร่วมงาน ลูกค้า คนข้างบ้าน เพื่อนร่วมโลก การจะมอบความรักให้คนกลุ่มนี้ ต้องก้าวข้ามและปล่อยวางความกลัวว่าตัวเองจะเสียเปรียบให้ได้

ระดับที่ 3 มอบความรักให้คนที่เหนือกว่าเรา เช่น รักคนที่รวยกว่า เก่งกว่า มีความเป็นอยู่ที่ดีกว่า ความรักระดับนี้เป็นการแสดงออกถึงความยินดีที่ผู้อื่นมีสิ่งที่ดีกว่าเรา

ระดับที่ 4 มอบความรักให้ศัตรู หรือคนที่เราเกลียด ไม่ว่าจะเกลียดชังใคร ไม่ว่าคนนั้นจะชั่วร้ายแค่ไหน แต่ถ้าเมื่อไหร่มีความเกลียดชังอยู่ในใจเรา นั่นเท่ากับเราได้เป็นฝ่ายของเขาไปเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นให้เราเปลี่ยนจากความเกลียดเป็นความรักแบบบริสุทธิ์ใจ
รักแบบไร้เงื่อนไข ให้อภัยเขาได้ทุกกรณี คนที่ทำได้ทั้งจักรวาลจะยกย่องให้เขาเป็นผู้ที่มีวิวัฒนาการ
ขั้นสูงหรือเป็นรูปธรรมขั้นสูงทันที เราจะต้องพัฒนาทักษะความรักของเราให้กลายเป็นความรักระดับ 4 ให้ได้ตลอดเวลาเพื่อให้เราอยู่รอดได้ในยุคที่สนามแม่เหล็กโลกกำลังจากเปลี่ยนแปลงไป

> ความรัก ถ้าคิดด้านบวกจะเป็นการให้ การแบ่งปัน ความสุข หรือความอิ่มเอมใจที่เห็นคนที่เรารักมีความสุขแต่ถ้าคิดเป็นด้านลบหรือด้วยความกลัวก็จะกลายเป็น ความหวง ความไม่แบ่งปัน การครอบครองเป็นเจ้าของคนเดียว ความต้องการเก็บไว้คนเดียวคือแนวคิดเรื่องการแบ่งแยก เมื่อเกิดความรู้สึกแบ่งแยกตัวเองจากคนอื่นๆ เลยทำให้รู้สึกอ้างว้างโดดเดียว

> คุณสมบัติของรูปธรรมชั้นสูง สั่นสะเทือนความรักระดับ 4 ตลอดเวลา รู้จักการตั้งคำถามและหาคำตอบด้วยตัวเอง โดยส่งกระแสความคิดออกไปเพื่อหาคำตอบในจักรวาล

> วิธีการตรวจสอบว่าเราสามารถเป็นรูปธรรมชั้นสูงแล้วหรือยัง เมื่อเจอสถานการณ์ที่ทำให้ไม่พอใจ
ลำดับชั้นที่1 ตอบสนองต่อความโกรธ ทันทีด้วยการแสดงออกทางกายภาพ เช่น ลงมือทำร้ายคนที่ทำให้โกรธ หรือต่อว่าด่าทอ ซึ่งเป็นการแสดงออกทางกายภาพ ทั้งสองได้ปล่อยพลังลบออกสู่โลกไปแล้ว ผลที่ตามมาคือ ทั้งคู่ไม่พอใจต่อกัน ผูกใจเจ็บเกิดการเกี่ยวกรรม อนาคตต้องมาเจอกันอีกเพื่อแก้ไขบทเรียนนี้

ลำดับชั้นที่ 2 มีความโกรธอยู่ แต่ไม่แสดงออกทางกายภาพ แบบนี้ยังถือว่าปล่อยพลังงานลบออกไป
และนับว่าเป็นการเกี่ยวกรรมทางพลังงาน หรือ มโนกรรม

ลำดับชั้นที่ 3 มีความโกรธ ไม่แสดงออก แล้วให้อภัยได้ ช้าหรือเร็วขึ้นอยู่กับทักษะของแต่ละคน แม้ว่าจะให้อภัยได้แล้วแต่ก็ยังเกิดการเกี่ยวกรรมแล้วต้องกลับมาเจอสถานการณ์เดิมซ้ำอยู่ดี เพราะพลังงานลบได้ถูกส่งออกไปแล้ว

รูปธรรมชั้นสูงต้องทำลำดับชั้นที่4 เท่านั้น คือจะต้องไม่มีการปล่อยคลื่นลบใดๆออกไปเลยตั้งแต่แรก
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ที่ทำให้โกรธมากแค่ไหน นอกจากเขาจะไม่ปลดปล่อยความชังออกมาแล้วเขายังต้องปล่อยคลื่นความรักออกมาให้ได้อีกด้วย

> ที่สุดของที่สุดคือเราสามารถแสดง”ความรัก”ออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติด้วยจิตสำนึกรักที่บริสุทธิ์จริงๆ
บริสุทธิ์ทั้งก่อนและหลังของกระบวนการ(ทำ)ตรงจุดนี้

-“ก่อน”คือการใช้จิตสำนึกรักอย่างบริสุทธิ์ใจเพื่อขับเคลื่อนการกระทำของเราโดยไม่มีสิ่งใดแอบแฝงหรือหวังสิ่งใดตอบแทน มันเป็นการกระทำด้วยความ(รู้)ว่าสิ่งนั้นดีจึงตัดสินใจทำ
-“หลัง”คือการกำจัดให้สิ้น ชำระให้สิ้น ไม่เหลือผลกรรมใดๆในทุกห้วงเวลา
เช่นในวินาทีที่เราตัดสินใจให้อภัยคนที่มาเอาเปรียบเรา
รวมทั้งมอบความรักความปรารถนาดีอย่างจริงใจกับเขาไปนั้น
ผลที่ได้ในปัจจุบันคือเราไม่ได้สร้างความขุ่นเคืองใจให้แก่เขาคนนั้น
และยังไม่ได้สร้างความผูกอาฆาตพยาบาทที่จะมีต่อกันจนทำให้ต้องเกี่ยวกรรมเพื่อไปเกิดร่วมกันในอนาคตอีกและในขณะเดียวกันเราก็ได้แก้ไขพันธสัญญาเก่าที่เคยมีต่อกันในอดีตด้วย สรุปคือ การกระทำเพียงครั้งเดียวสร้างความบริสุทธิ์ให้เกิดขึ้นทั้ง 3 โลก คือ อดีต ปัจจุบัน อนาคต

> ความวิตกกังวลหรือความกลัวครอบงำจิตใจเราตั้งแต่สิ่งที่เล็กน้อยที่สุดคือเรื่องการกิน
ทั้งที่อาหารมีอยู่อย่างเหลือเฟือเพียงพอสำหรับทุกๆคนในโลก
พวกเราใช้ความกลัวขับเคลื่อนทุกอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการมีชีวิตคู่ การทำงาน การศึกษา การปกครอง
แม้กระทั่งเรื่องที่ควรจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักนั่นคือเรื่องศาสนา

> ทำอย่างไรเราถึงจะไม่มีความกลัว
-“ความรู้”ทำให้เรา”รู้”ให้ได้
ถ้ารู้จริงความกลัวจะหายไปเอง
-“ความวางใจ”ต้องมีส่วนผสมของความรักเสมอ

> ศาสดาทุกพระองค์ล้วนใช้”ความรัก”และ”ความรู้”ทั้งสิ้น
การเข้าถึงการรู้มี 2 วิธี
– รู้จากภายนอกคือรู้จากสิ่งที่ตา หู จมูก ลิ้น กายสัมผัส การรู้นี้ไม่สามารถทำให้เราเข้าถึงการรู้ที่แท้จริงได้
เพราะมันมีข้อจำกัดมากมาย
– รู้จักภายในด้วยการ”ถ่อมใจ” ไม่ใช่แค่”ถ่อมใจ”กับคนอื่นๆเพียงอย่างเดียว แต่หมายถึงการ”ถ่อมใจ”ต่อตัวตนที่ศักดิ์สิทธิ์ของเรา ในตัวเราทุกคนยังมีใครอีกคนที่เป็นตัวตนที่สูงส่งอาศัยอยู่

> จุดเริ่มต้นของความรัก คือ รักตัวเองโดยให้กลับเข้ามาเชื่อมต่อกับจิตวิญญาณที่สูงส่งที่อยู่ภายในตัวเรา
ปล่อยวางตัวตน (จิตสำนึก) เริ่มรับฟังเสียงจากภายใน (จิตใต้สำนึก)

วิธีเชื่อมต่อคือ การปรับจูนให้จิตสำนึกเป็นคลื่นเดียวกับจิตใต้สำนึกคือการหายใจลึกยาว “ฉันขอมอบความรักให้กับตัวตนที่สูงส่งของฉัน”

> ประโยชน์ของการเชื่อมต่อกับจิตใต้สำนึกได้ คือเราสามารถตั้งคำถามเพื่อให้คุรุภายในจิตใต้สำนึกค้นหาคำตอบจากจักรวาลมาให้ เราจะได้คำตอบที่บริสุทธ์แท้อย่างจริงก็ต่อเมื่อถามโดยต้องวางความคิด และอัตตาลงก่อนเสมอ

> การฟังดนตรีและดูงานศิลปะ เป็นการให้อาหารและความสงบสุขกับจิตใต้สำนึก

> มนุษย์ทั่วไปที่ยังหลับอยู่ จะแสดงออกและตอบโต้กับเหตุการณ์ต่างๆเป็นอัตโนมัติ (ไม่รู้ตัว ว่าตัวเองถูกขับเคลื่อนมาจากการตัดสิน และตีความสถานะการณ์ต่างๆจากประสบการณ์ในอดีตของตน) ส่วนคนที่เริ่มรู้ตัวก็จะเห็นว่าตัวเองมีความคิดลบเกิดขึ้นจึงเกิดความไม่ชอบและไม่อยากให้เกิดอารมณ์หรือความคิดนั้น ก็ทำให้เกิดความขัดแย้งขึ้นภายในจิตใจซ้อนทับเข้าไป การที่จะหลุดออกมาได้ คือ การยอมรับว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับเรา แล้วสำรวจว่าอะไรเป็นต้นเหตุ ทุกอารมณ์ลบที่เกิดขึ้น ลึกๆแล้วเกิดมาจากการที่เรากำลังกลัวอะไรบ้างอย่างอยู่ จึงแสดงปฏิกิริยาบางอย่างออกไปเพื่อปกป้องตัวเอง ไม่เพียงแค่เราที่เคยถูกขับเคลื่อนด้วยความกลัว คนอื่นๆก็ถูกขับเคลื่อนด้วยความกลัวเช่นเดียวกัน เมื่อเราเห็นเช่นนี้แล้วเราก็จะให้อภัยได้เป็นอัตโนมัติ และเป็นอิสระจากความกลัวที่เคยครอบงำเรามานานแสนนาน เมื่อเราเป็นอิสระแล้วให้ทุกการกระทำของเราต่อจากนี้ขับเคลื่อนใหม่ด้วยพลังของความรัก

> ความกลัวเมื่อถูกผสมกับความคิดด้านลบ จะกลายเป็นความเชื่อที่มีต่อความปรารถนาของเขา เช่น “เป็นไปไม่ได้หรอก” “ยากเกินไป” “ฉันไม่มีทางทำได้” “คนเก่งกว่ายังทำไม่ได้เลย” คำเหล่านี้กลายเป็นกำแพงที่ทำให้เขาล้มเลิกความตั้งใจและเปลี่ยนไปเลือกทางอื่นแทน วิธีที่จะทำลายกำแพงนี้คือ เปลี่ยนจากความกลัวเป็นความรัก ความเชื่อจะเปลี่ยนไป เช่น “มันท้าทาย” “มันน่าตื่นเต้น” “ฉันทำได้” เมื่อปราศจากความกลัว และอยู่ในสภาวะที่เบิกบานเต็มเปี่ยมด้วยความรัก เมื่อนั้นเราจะสามารถเข้าถึงความรู้ทางจิตแล้ว ช่องทางและวิธีการต่างๆที่จะทำให้ความปรารถนาสำเร็จจะปรากฏขึ้น

> วิธีคิดแบบไม่แบ่งแยก การที่เรามองว่าสิ่งปฏิกูลเป็นของสกปรกจะต้องกำจัด มันจึงเกิดกระบวนการทำความสะอาด แต่ถ้าเราไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งสกปรก มันก็ยังเป็นประโยชน์ต่อสิ่งอื่นๆได้อีก เช่น เรื่องการขับถ่าย

> ทำไมต้องขับเคลื่อนใหม่ด้วยพลังของความรัก เพราะว่าทุกดวงจิตบนโลกมาจากต้นกำเนิดเดียวกัน โดยดวงจิตของแต่ละกลุ่มสัญญาว่าจะมาทำภารกิจเป็นแหล่งพลังงานบวก(ความรัก)ให้กับโลกพร้อมกัน แต่พอมาเกิดใหม่ที่โลก กลับลืมที่เคยตกลงกันไว้ แล้วใช้ชีวิตด้วยจิตสำนึกเพียงอย่างเดียว ทำให้ไม่มีรู้ว่าแท้จริงแล้วเราเกิดมาที่โลกทำไมรู้สึกโดยเดี่ยว และแปลกแยก ดังนั้นกลุ่มดวงจิตที่เคยสัญญากันไว้ก่อนมา จึงพยายามสื่อสารผ่านจิตใต้สำนึกมากับความฝัน เหตุการณ์ต่างๆ รวมถึงคำถามที่เรามักถามกับตัวเองว่า:
เราคือใคร เกิดมาทำไม ก็มาจากพวกเรา เพื่อเตือนให้เราน้อมจิตสำนึกและวางตัวตนลง แล้วกลับมาเชื่อมต่อกับจิตใต้สำนึก เมื่อเราเชื่อมต่อได้แล้วเราจะเป็นหนึ่งเดียวกับทุกสิ่งทุกอย่างเข้าถึงความจริงทุกอย่างไร้ขีดจำกัด ค้นพบศักยภาพที่แท้จริงภายใน

>สำหรับดวงจิตที่ตื่นแล้วจะสามารถสื่อสารกับรูปธรรมชั้นสูงที่โลกคู่ขนาน (ดาวทึงร่า)ได้ ด้วยภาษาจิต โดยจะสื่อสารกันผ่านภาพเหตุการณ์ และความรู้สึก ที่ดาวทึงร่า เป็นที่ที่ทุกดวงจิตอาศัยอยู่ด้วยกันด้วยความรักระดับ 4 ตลอดเวลาและรู้สึกถึงความเป็นพี่น้องครอบครัวเดียวกันกับทุกคน มีธรรมชาติและผักผลไม้ที่อุดมสมบูรณ์ให้กินได้อย่างไร้ขีดจำกัด ทุกคนไม่ได้ทำงานเพื่อตัวเอง แต่ทำเพราะรักที่จะทำ และสิ่งที่เขาทำนั้นให้ประโยชน์กับผู้อื่น ที่นั่นไม่มีการซื้อขายแต่เป็นการให้ ให้สิ่งที่เขาทำนี้กับคนที่ต้องการมัน โรงเรียนที่นั้นไม่ได้สอนความรู้แต่สอนวิธีการเข้าถึงแหล่งความรู้ด้วยตนเอง

คนที่นั่นบริโภคผัก ผลไม้ และธัญพืชเท่านั้น ทำให้พวกเขามีร่างกายที่ดูหนุ่มสาวตลอดและอายุยืนหลายหมื่นปีที่นั้น และเขาอยู่เพื่อรอดวงจิตกลุ่มเดียวกันที่ยังอยู่บนโลกให้ตื่นขึ้น แล้วกลับไปรวมเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้ง เพื่อเดินทางกลับไปยังที่ที่เขาจากมาพร้อมกัน

> ภาษาจิตเป็นภาษาสากล เป็นภาษาที่ใช้กันทั้งจักรวาล ภาษาที่มีศักยภาพในการสื่อสารด้อยที่สุด คือภาษาที่ต้องใช้การเปล่งเสียงออกมาจากลำคอ เพราะเราอาจจะสื่อสารออกไปไม่ตรงกับความเป็นจริง รวมถึงความสามารถในการได้ยินของอีกฝ่าย และความแตกต่างกันของภาษา ซึ่งปัญหาต่างๆเกือบ 90% เกิดจากการสื่อสาร

> การเรียนภาษาจิต ต้องมีความพร้อม 3 ประการ
1.ความพร้อมทางกาย จะต้องหายใจลึกและยาวตอดเวลา
เพราะมันจะทำให้ร่างกายแข็งแรง ก็จะส่งผลต่อสนามแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีอยู่ในตัวเรา
หากสนามแม่เหล็กไฟฟ้าในตัวเราแข็งแรง สิ่งที่จะเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติคือความแข็งแรงของพลังจิต
และนี่คือ (ประการที่ 2) อันเป็นผลจากการฝึกหายใจ (1)

3.ความพร้อมด้านอารมณ์=ความพร้อมของเครื่องรับ
เรามักใช้”อารมณ์”หรือ”ความรู้สึก”ของตัวเองไปบดบังสารที่คนรอบข้างส่งมา

> ถาม. จะจัดการมันได้อย่างไร?
-“ต้องหยุดกระบวนการนี้ตั้งแต่วินาทีแรกของการรับรู้
อย่าให้มันเกิดกระบวนการถัดไป
หยุดอยู่แค่การรับรู้ว่าอะไรเป็นอะไรไม่ปรุงต่อ
ด้วยการพยายามกำหนดรู้จากทักษะการหายใจที่ลึกและยาวให้ทัน

> การตื่นรู้ คือความเข้าใจ ความเป็นจริงตามธรรมชาติของทุกสรรพสิ่งมีคำถามว่า:ถ้าเราเป็นฝ่ายถูกรุกราน
หากเราไม่ฆ่าเขา เขาก็จะมาฆ่าเรา
แล้วเราจะทำอย่างไรดีล่ะ
“รักเขาสิ ถ้าเรารักเขาด้วยหัวใจบริสุทธิ์.
เราจะมีการปฏิบัติต่อเขาไม่เหมือนกับที่เราเคยทำมาอย่างแน่นอน”ด้วยวิธีนี้เราถึงเป็นผู้มีชัยชนะที่แท้จริง
ถ้าโชคดีเขาจะ”ตื่น”เพราะมันคือการทำให้เขากลับใจ

>”ความบริสุทธิ์ที่แท้จริงคือ”จิตวิญญาณของเราจะต้องเผชิญกับเงื่อนไขและสามารถจัดการกับเงื่อนไขนั้นๆได้
โดยปราศจากอนุภาคกรรมใดๆ”

> “การทำ”การออกไปเผชิญกับบทเรียน. บททดสอบว่า:
เราจะสามารถแสดงความรักต่อใครๆในโลกนี้ได้มากแค่ไหน
เมื่อเราทำสิ่งใดโดยไม่เกิดความผิดพลาด ไม่เผลอไปก้าวล่วงผู้ใด
เราก็มีโอกาสที่จะปลดเปลื้องพันธนาการแห่งกรรมได้
ท้ายที่สุดจิตวิญญาณของเราก็จะเป็น”อิสระ”

> ความสุขที่แท้จริงไม่ได้เกิดจากการ
ได้มี. ได้ทำ ได้เป็น. แต่มันเกิดจากใจที่สงบแบบที่ไม่มีเงื่อนไขหรือสถานการณ์ใดๆสามารถทำให้เราเปลี่ยนแปลงความเป็นตัวเราที่เข้าถึงความรักอันสูงสุดได้ไม่ว่าจะเจอสถานการณ์ที่ร้ายกาจเพียงใด
จิตใจของเราก็ไม่มีทางสั่นสะเทือนเป็นอย่างอื่นโดยเด็ดขาด

> เรามักเผชิญกับคน 2 ประเภทคือ
1).คนที่พร้อมจะเข้าใจสัจธรรมในทันทีอย่างง่ายดาย
2).คนที่พร้อมจะฆ่าเราได้ทุกเมื่อหากเขาไม่สบอารมณ์กับเรา
วิธีเอาตัวรอดจากคนประเภทที่2นี้
-การยอมทุกอย่างแบบไร้เงื่อนไข
-ยอมแบบไม่ต้องสนใจเรื่องความถูกผิดของฝ่ายใด
-ยอมแบบไม่ต้องคำนึงถึงความยุติธรรมหรือความได้เปรียบเสียเปรียบ
-ยอมตั้งแต่แรกเริ่มของการมีปฏิสัมพันธ์กับเขาคนนั้น เราอาจจะช่วยให้เขาตื่นได้เพราะเขาจะไม่เคยชินกับ การแสดงออกซึ่ง”ความรัก”ด้วยการ”ยอม”
เขาอาจจะไม่เคยได้รับประสบการณ์ ที่เปี่ยมด้วยความรักอย่างนี้มาก่อนก็ได้ และเมื่อเขาได้สัมผัสเขาจะเกิดความฉงนในช่วงแรก และเมื่อได้สติเขาจะกลับมาคิดทบทวนว่ามันคืออะไร จนท้ายที่สุดประสบการณ์แห่งความรักที่เรามอบให้กับเขานั่นแหละที่จะเป็นตัวเปรียบเทียบกับสิ่งที่เขาเป็นอยู่ ถ้าโชคดีเขาก็จะ”ตื่น”