อะไรคืออุปสรรคสำคัญหรือหลุมพรางที่ต้องเจอระหว่างการเดินทางไปสู่การตื่นรู้นี้

ความหวั่นไหว ความกลัว ความสงสัย ทั้งหมดนี้ล้วนถูกสร้างขึ้นจากอำนาจของมายาชั่วคราวเท่านั้น และมายาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกนี้ก็คือมายาที่แห่งการแบ่งแยกซึ่งทำให้เราไกลห่างจากธรรมชาติที่แท้จริง

ความจริงภายนอกและภายใน ทั้งในรูป นาม กาย จิต และในจักรวาล ล้วนเป็นสิ่งเดียวกันที่ใจเราไม่อาจแบ่งแยก เพราะเมื่อไรที่แบ่งแยก ก็จะมี ‘ใช่-ไม่ใช่’ ‘จริง-ไม่จริง’ ‘ปรุงแต่ง-ไม่ปรุงแต่ง’ ซึ่งเรื่องนี้ก็ล้วนมาจากสังขารทั้งนั้น ถ้าไม่ให้ความหมาย ไม่มีการแบ่งแยก ก็มีจิตเดิมแท้ปรากฏขึ้นต่อหน้าทันที

อุปสรรคสำคัญของการตื่นรู้ คือ ตัวเอง การงม การจมแช่ กำหนดให้มีรูปแบบ แนวทาง ความเชื่อ และเมื่อไรที่เราออกจากสิ่งเหล่านี้ได้ นั่นคือการตื่นรู้และเป็นอิสระจากตัวเอง 

หากยังใช้ความคิดมวลหนัก ไม่ว่าจะเป็น ตรรกะ สัญชาตญาณ ความรู้ ความเชื่อ ความเห็น ความหมาย คติ อคติ ทิฐิ อุปาทาน เหล่านี้ ก็มิอาจก้าวข้ามห้วงเวลาได้ แต่จงแยกความคิดออกจากร่างกายและปล่อยให้เป็นไปโดยไม่ต้องคำนึงถึง ให้เป็นไปอย่างอัตโนมัติไปสู่ธาตุแห่งความบริสุทธิ์

อย่ายึดอะไรเป็นที่มั่นจน ‘ขัง’ ตัวเอง เพราะทุกๆ สิ่งที่เธอพบ เป็นเพียงภาพมายาที่สะท้อนออกมาจากจิตของเธอเอง ให้เรียนรู้ว่าอารมณ์ไม่เคยเที่ยง ไม่ว่าจะเป็นสสารและพลังงานบนใบโลกนี้ ก็ไม่มีผู้หนึ่งผู้ใดเป็นเจ้าของ แต่เมื่อเราหลงยึดว่านั่นคือความจริง เราก็ไม่หลุดพ้นบ่วงกรรมไปได้

เรามิได้วิปัสสนาด้วยเจตนาจะดับตัวตนเพราะไม่เคยมีตัวตนให้ดับ แต่ต้องการดับอุปาทานว่ามีตัวมีตน