::: การเห็นความจริงครั้งที่ 1 :::

เห็นว่าตัวเรา ล้วนประกอบมาด้วย
ความคิด ความจำ ความรู้สีก และอีกหมื่นล้านสิ่ง
ที่ไม่ได้เป็นตัวเราที่แท้จริงเลย

เราคือ in – form – a – tion
จาก ความว่าง เป็น form เป็น ตัวเป็นตน
อนัตตา = un, non อัตตา

::: การเห็นความจริงครั้งที่ 2 :::

เห็นว่าตัวเรา ไม่ใช่แค่ตัวเรา
แต่คือทุกสิ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างจริงๆ

::: การเห็นความจริงครั้งที่ 3 :::

เห็นว่าในความหลากหลายทั้งหมด
ในการเคลื่อนไปของสรรพสิ่ง
จะว่าหมื่นแสนพันล้านสิ่งก็ใช่

แต่ทั้งหมดคล้ายเป็นเอกภาวะหนึ่งเดียว

อันเป็นเกลียวคลื่นน้อยใหญ่อันไม่อาจนับได้
เคลื่อนที่ ปรากฏ ยกตัว ผุดบังเกิด
และแตกสลายไป ในห้วงมหรรณพ
ทั้งหมด คือ หนึ่งมหาสมุทรแห่งชีวิต
คือ Uni-Verse คือ หนึ่งนั้นที่หมุนไป
เคลื่อนไป สอดประสาน
สอดคล้อง กลมกลืนกันไป
คือ เอกภาวะ
คือ เอกภพ
คือ ปรากฏการณ์
คือ formation ของ ความไม่มีอะไร
สุญญตา …

แต่ แต่ แต่…

แต่ ใช่ว่า
มันไม่มีอะไรเลย
ในทางตรงกันข้ามอย่างยิ่ง
มันคือ ทุกๆ อย่าง !
และไม่มีสิ่งใดนอกไปจากสิ่งนี้
ไม่มีสิ่งใดอยู่นอกโรงละครใหญ่โรงนี้
ยกเว้น ผู้ชม … ผู้เห็น
คือ เรา ท่าน คือ ผองเรา
คือ สรรพชีวิต

ไม่มีผู้เห็น ก็ไม่มีสิ่งที่ถูกเห็น
ไม่มีอาการเห็น ก็ไม่มีอะไรเลย
มีผู้เห็น ก็มีสิ่งที่ถูกเห็น
มีอาการเห็น ทุกอย่างก็ ผุดปรากฏ

เหตุนี้ คุรุแต่โบราณ
จึงกล่าวตรงกันว่า
ใน ความจริง
เป็น ความงาม และเป็น ความรัก

เพราะมันไม่เคยแบ่งแยก
หรือเคยมีการแบ่งแยกใดๆ เลย
การแบ่งแยกทั้งหมด เกิดจากการทำงาน
ของใจ ในโลกแห่งความคิด
ความเคยชิน ของเราเพียงเท่านั้น

ขอเพียง อยู่ตรงนี้ มองตรงนี้
ด้วยใจ จริงๆ ที่ไม่คิด ไม่ติดในอะไร
ม่านบังตาแห่งละครโรงใหญ่นี้
จะไม่อาจจำกัดเธอไว้ในความเข้าใจผิด
ใน ความไม่รู้ ใน ความจริง ได้อีกต่อไป

ขอเห็นเพียงครั้ง
เธอจะรู้ว่า…มันก็แค่นั้นเอง
เพราะทุกๆ สิ่ง นั้น
คือ หนึ่งนั้น
…เดียวกัน

All is ONE
ONE is All

และด้วยการเห็น…เช่นนี้เอง
รัก … ที่แท้
จักปรากฏขึ้น
และหายใจอยู่
ณ หฤทัยเธอ

#ONEisLOVE

17.07.18
#บันทึกระลึกได้ในเช้าวันฝนตกที่งดงาม
ธรากร