เพราะเราทั้งหมดล้วนไม่เคยออกจาก 
และไม่เคยที่จะไม่เป็น หนึ่งเดียวกันเลย

ดั่งเช่นตั้งแต่เกิดมา เรายังไม่เคยพลาดจากลมหายใจ

กายสัมผัสไม่อาจหลุดพ้นไปจากบรรยากาศโลก 
ออกพ้นไปจากความรักของพ่อแม่ หรือกระทั่งออกไปนอกเอกภพ

เพราะเราล้วนอยู่ใน ความจริงหนึ่งนั้น เดียวกันเสมอมา

ใช่หรือไม่ว่า เราต่างพลัดพลาดและหลงทางไปจาก

การสัมผัสรับรู้ถึงความเป็นจริงหนึ่งเดียวนี้ มานานเท่าไหร่แล้ว ?

จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อชีวิตดำเนินมาถึง ณ จุดหนึ่งของใจ

ด้วยสติระลึกรู้ ด้วยใจที่เป็นกลาง ณ ปัจจุบันขณะ

อันเป็นห้วงเวลาเดียวเท่านั้นที่ความเป็นจริงจักปรากฏตัว

คือ หนึ่งจังหวะนั้น ที่หัวใจ…ตื่นขึ้น เพื่อก้าวพ้นออกจากกรงขังแห่งความไม่รู้

ใจ ที่ก้าวออกจากความนึกคิดทั้งหลายข้ามพ้นทุกข้อมูลตรรกะ หลักการความรู้

ทั้งหมดทั้งปวงที่สมองนึกคิด ปรุงแต่ง เก็บบันทึกเป็นความจำ กลายเป็นความเชื่อ

ที่ยึดถือไว้อย่างแน่นหนา จนปกปิดคุณค่า บดบังความงาม และความอัศจรรย์ของความจริง

ที่ปรากฏอยู่ตรงต่อหน้า ณ ปัจจุบันจนเหมือนคล้ายแสงแห่งสัจจะความจริง

อยู่ห่างจากใจเราออกไป นับล้านปีแสง

ณ หนึ่งขณะ นั้น เมื่อ ใจ ได้สัมผัสกับ ความจริง

ชีวิตนับจากนั้น จะกลายเป็นพยานสำคัญ
เป็นผู้รู้เห็นปรากฏการณ์ความจริง ที่อยู่กับเราเสมอมา

พร้อมพบคำตอบของคำถามสำคัญสำหรับทุกชีวิต

ฉันคือใคร ? ฉันเกิดมาเพื่ออะไร ? ชีวิตคืออะไร ?

กล่าวได้ไหมว่า นี่คือ การตื่นรู้สู่ความจริง ความจริงแท้ของตัวเรา

คือ การตื่นจากการหลับหลง คือ ก้าวออกจากความไม่รู้

คือ อิสระจากความยึดมั่นในตัวตน คือ การศิโรราบ น้อมรับความจริงของกายและใจ

คือ ความสุข สันติ ความเบิกบาน คือ อันติมสัจจ์ อันรู้ได้เฉพาะตน

คือ การเข้าถึงศักยภาพแท้ชีวิต คือ เข้าถึงความรักที่แท้จริง

ทั้งต่อตนเอง  ต่อผู้อื่น และต่อสรรพชีวิตทั้งปวง

ทั้งหมดนี้ คล้ายดั่งขุมทรัพย์ ณ ปลายฟ้า

คือจุดหมายของเส้นทางสายหนึ่งนั้น เป็นภารกิจและหน้าที่เฉพาะบุคคล

อันมีเพียงตัวเราเท่านั้น ที่จะตัดสินใจ ออกเดินทางผ่านหนทาง

ที่แตกต่างหลากหลาย ท่องไปในถนนสายแสวงหาของนักเดินทางภายใน

เพื่อค้นพบประจักษ์สัมผัส เปิดใจก้าวข้ามทุกการแบ่งแยก

เพื่อหลอมรวม และเข้าถึง หนึ่งนั้น แห่งความจริง

คือ ความจริง หนึ่งแท้ เดียวกัน ด้วยตัวของคุณเอง

ขอความรัก สันติและไมตรี จงเป็นแสงส่องสว่าง จากใจ

ถึงใจทุกดวงบนทุกบาทวิถี แห่งหนึ่งทางสายนี้