การสกัดปัดทิ้งให้เป็นชายขอบ (Marginalization) เป็นการแบ่งแยกหรือเลือกปฏิบัติต่อบางสิ่งบางอย่างที่เราไม่ชอบ ไม่ให้คุณค่า (หรือชอบหรือให้คุณค่าน้อยกว่า) ออกจากสิ่งที่เราชอบ ที่เราให้คุณค่า (หรือชอบหรือให้คุณค่ามากกว่า) ทั้งนี้ อาจเป็นการกระทําที่เรากระทําต่อ ผู้อื่นหรือสิ่งอื่น หรือเป็นการกระทําที่เรากระทําต่อตัวเองหรือคุณลักษณะ บางอย่างในตัวเองก็ได้ การสกัดปัดทิ้งให้เป็นชายขอบ จะทําให้เกิดความรู้สึกว่า สิ่งที่ดีที่ใช่ ฉันจะเอา ส่วนสิ่งที่ดีที่ไม่ใช่ ฉันจะไม่เอาและต้องกําจัดทิ้งไป นํามาซึ่งการไม่ยอมรับต่อความแตกต่างหลากหลาย รวมถึงไม่ยอมรับต่อความเท่าเทียมกันในเชิงคุณค่า

การที่เราเริ่มฝึกตัวเองให้เท่าทันต่อการสกัดปัดทิ้งให้เป็นชายขอบย่อมนํามาซึ่งการก้าวข้ามข้อจํากัดและเงื่อนไขเดิมในตนเอง ใจจะเปิดกว้าง สู่การเห็นเชื่อมโยงไปสู่อีกด้านหนึ่งของชีวิต เห็นความหมายและความ เป็นไปได้ใหม่ๆ และแผ่ขยายจิตสํานึกของตนเองให้กว้างขวางและหลอม รวมมากขึ้น การฝึกปฏิบัติต่อไปนี้จะช่วยให้ผู้ฝึกเปิดพื้นที่ให้กับสิ่งที่เคย สกัดปัดทิ้ง สิ่งที่เราไม่เคยให้คุณค่า โดยการกลับไปได้ยิน โอบอุ้ม และทําความเข้าใจต่อสิ่งเหล่านั้นในตนเอง เพื่อให้เกิดการหลอมรวมและฟื้นคืน ความเป็นมนุษย์ในตัวเองให้เต็มเปี่ยมมากยิ่งขึ้น

• นึกถึงสถานการณ์หนึ่งที่เราประสบกับความอึดอัดหรือยากลําบากบางอย่าง และเกิดมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ตัวเอง
• พูดเสียงที่เราวิจารณ์ตัวเองนั้นออกมา ลองจดบันทึกไว้อ่านข้อความเพื่อให้ตัวเราได้รับฟังเสียงนั้น สัมผัสความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจ
• จากนั้นให้พูดสิ่งที่อยากจะปกป้องตัวเองหรือโต้ตอบต่อเสียง นั้น ๆ ออกมา ลองจดบันทึกไว้
• อ่านข้อความนั้นของเราที่มีต่อเสียงวิจารณ์อันแรก สัมผัสความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจ
• หากมีอะไรที่อยากพูดต่อเนื่องเพิ่มเติมอีก ให้พูดออกมา แล้วจดบันทึก
• เมื่อรู้สึกเพียงพอแล้ว ให้ถอยออกจากเสียงเหล่านั้นและอยู่กับ ความสงบด้วยการทําสมาธิสักครู่
• อาศัยจิตใจที่สงบและมั่นคงนี้ มองย้อนกลับไปสู่สถานการณ์ และเสียงต่างๆ ทั้งหมดในภาพรวมอีกครั้ง แล้วดูว่ามีอะไรที่เราอยากจะบอกหรือพูดถึงสถานการณ์นั้นๆ ก็ขอให้พูดออกมา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ขอให้มองหาสารประโยชน์และ การเรียนรู้ที่ได้จากค่าพูดต่างๆ สัมผัสความรู้สึกที่เกิดขึ้น แล้วจดบันทึกเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ได้รับ

จากนั้นลองฝึกปฏิบัติในอีกลักษณะหนึ่ง

• นึกถึงสถานการณ์หนึ่งที่เรารู้สึกขัดใจ จี๊ด หรือไม่เห็นด้วยเป็นสถานการณ์ที่เรามักบ่นหรือวิพากษ์วิจารณ์ถึงใครบางคน จากนั้นลองบรรยาย (จดบันทึก) ถึงพฤติกรรม ท่าที หรือ ลักษณะของคนที่ทําให้เรารู้สึกขัดใจนั้น … (1)
• จากนั้นให้กลับมาพิจารณาถึงตัวเองว่า ตัวเองนั้นมีพฤติกรรมท่าที หรือลักษณะอะไรที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เราขัดใจในข้อ (1) บรรยาย (จดบันทึก) ถึงคุณลักษณะเหล่านี้ไว้ … (2)
• ต่อมา ให้ย้อนกลับไปพิจารณาถึงคนที่เรารู้สึกขัดใจนั้น โดยลองสวมบทบาทไปเป็นคนคนนั้นแล้วดูว่า หากคนคนนั้นจะพูดถึงพฤติกรรม ท่าที หรือลักษณะของตนเองในกรณีนี้ เขาจะพูดถึงตัวเองว่าอย่างไร บรรยาย (จดบันทึก) ถึงคุณลักษณะ เหล่านั้นไว้ (3)
• สุดท้าย ย้อนกลับมาพิจารณาถึงตัวเองอีกครั้ง โดยลองสวมบทบาทไปเป็นคนอื่น หรือเป็นคนที่เป็นคู่กรณีกับเราก็ได้ โดยดูว่าคนอื่นจะมองพฤติกรรม ท่าที หรือลักษณะของตัวเราดังที่ บรรยายไว้ในข้อ (2) อย่างไรได้บ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหาก เรามีพฤติกรรมแบบข้อ (2) ในลักษณะที่บ่อยๆ มากๆ หรือเข้มข้น บรรยาย (จดบันทึก) ถึงลักษณะเหล่านี้ไว้… (4)
• นําสิ่งที่จดบันทึกไว้ทั้ง 4 ข้อมาใคร่ครวญร่วมกัน เพื่อดูว่าเราเห็นอะไรในความเป็นตัวเองที่มากขึ้นกว่าที่เราเคยเชื่อหรือไม่ โดยทั่วไป เรามักเชื่อว่าตัวเราเป็นแบบข้อ (2) เท่านั้น (สิ่งที่เป็นกระแสหลักของตัวเอง) ขณะที่ข้ออื่นๆ ได้แก่ (1) (3) และ (4) มักเป็นสิ่งที่เราสกัดปัดทิ้งไปหรือมองไม่เห็นว่าก็มีอยู่ในตัวเราเช่นกัน (สิ่งที่เป็นชายขอบของตัวเอง) ดังนั้นเป้าหมาย ของการฝึกปฏิบัตินี้ จึงเป็นการที่เราจะเท่าทันต่อความเป็นตัวเราในทุกแง่มุม และเรียนรู้ที่จะยอมรับและสัมผัสด้านต่างๆในตัวเองให้มากขึ้น เพื่อนําความเต็มเปี่ยมในตัวเองกลับคืนมา อนึ่ง หากเป็นไปได้ ให้ลองนําสิ่งที่ได้เรียนรู้จากการฝึกปฏิบัตินี้ไปแลกเปลี่ยนกับคนอื่นดู โดยเฉพาะกับคนที่มีลักษณะคล้ายกับคู่กรณีของเรา