เป็นหนึ่งเดียวกับสรรพสิ่ง
เราและสรรพสิ่งล้วนเป็นหนึ่งเดียวกัน คือ ไม่มีทั้งผู้รู้และสิ่งที่ถูกรู้ มีแต่อาการรู้ ไม่มีผู้รู้ หลอมรวม สืบต่อกัน เหลือเพียงความว่างเปล่า

เราและสรรพสิ่งล้วนเป็นหนึ่งเดียวกัน คือ ไม่มีทั้งผู้รู้และสิ่งที่ถูกรู้ มีแต่อาการรู้ ไม่มีผู้รู้ หลอมรวม สืบต่อกัน เหลือเพียงความว่างเปล่า
ความเห็นอันถูกต้องเกี่ยวกับชีวิตของเรา และการมีความเห็นอันถูกต้องนี้ก็คือการเข้าใจในเหตุและผล – อะไรคือเหตุแห่งทุกข์ อะไรคือทุกข์ ด้วยการเริ่มต้นจากความเห็นอันถูกต้อง เราก็จะเห็นสิ่งต่างๆดังที่มันเป็น…”