“ผมค้นพบว่า การภาวนาคือชีวิต การเจริญสติภาวนาส่งผลให้ชีวิตกลับคืนสู่ความปกติ เปลี่ยนจากผู้ที่ปล่อยจิตใจไหลไปกับความหลงอย่างรุนแรง กลับมาเป็นรู้เนื้อรู้ตัว ใช้ชีวิตที่เบิกบาน ผ่อนคลาย ยอมรับทุกข์ได้ในชีวิตประจำวัน หากยังมีชีวิตอยู่ ในทุกขณะจิตต้องมีความรู้สึกตัว ทำเหตุระลึกรู้ไปทีละขณะๆ ไม่ว่าจะดีจะร้าย สงบหรือฟุ้งซ่าน ก็แค่รู้ลงปัจจุบันอารมณ์ ทำเหตุให้ถึงพร้อม ส่วนผลไม่ต้องไปคาดหวัง ตระหนักชัดว่าเวลาที่เหลือมีไว้เพื่อภาวนา”
“เมื่อพบว่าการทำตามกระแสความเชื่อ หรือความนิยมในสังคมที่จะนำมาซึ่งความสุขในชีวิต แต่ไม่ทำให้เกิดความสุขที่แท้จริงได้ และแม้จะใช้ความพยายามจนถึงที่สุดแล้ว ก็ไม่สามารถทำได้ จึงปล่อยทุกอย่างยอมรับสภาพอย่างที่เป็น เมื่อนั้นจึงพบความจริงของการตื่นรู้”
อะไรบ้างที่ “ไม่ใช่รัก”ดร.เมธา หริมเทพาธิป ความพึงพอใจ ไม่ใช่รัก ความติดอกติดใจ ไม่ใช่รัก ความเพลิน (นันทิ) ไม่ใช่รัก ความพยายามเอาอกเอาใจ ไม่ใช่รัก ความถูกสเปค ตรงจริต ไม่ใช่รัก ความติดในรูปลักษณ์ ไม่ใช่รัก ความมีเสน่ห์เย้ายวน ไม่ใช่รัก ความโหยหา ไม่ใช่รัก การอยากเอาชนะ ไม่ใช่รัก ความรู้สึกเหนือกว่า ไม่ใช่รัก ความรู้สึกต่ำต้อย ไร้ค่า ไม่ใช่รัก การอยากมีคุณค่า ไม่ใช่รัก การอยากครอบครอง ไม่ใช่รัก การติดในความรู้ความสามารถ ไม่ใช่รัก ความเบื่อหน่าย ไม่ใช่รัก ความเร่าร้อนในราคะ ไม่ใช่รัก ความหลงใหล ไม่ใช่รัก ความใคร่ ความกำหนัด ไม่ใช่รัก ความตื่นเต้นในเซ็กส์ ไม่ใช่รัก แรงดึงดูดทางเพศ ไม่ใช่รัก ความกลัวที่จะเสียเปรียบ ไม่ใช่รัก ความอยากได้รางวัล ไม่ใช่รัก ความรู้สึกอกหัก ไม่ใช่รัก ความยึดติดในรัก ไม่ใช่รัก […]
ความหมายเบื้องต้นของการตื่นรู้คือ การมีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม เพราะคนเราส่วนใหญ่มักจะอยู่ในความหลง หลงเข้าไปในความคิด หลงเข้าไปในอารมณ์ ซึ่งทำให้เราไม่ต่างจากคนหลับหรือคนละเมอ
